Ve dei som sit trygge på Sion!

1 Ve dei som sit trygge ¬på Sion

og utan sut på Samarias fjell,

dei gjævaste ¬i det fremste folket,

dei som Israels-ætta ¬vender seg til.

2 Far over til Kalne og sjå,

gå derifrå til Hamat, ¬den store byen,

og far ned til Gat i Filistarland!

Er de betre enn desse rika,

har de eit større land enn dei,

3 de som jagar ulukkedagen ¬frå dykk

og kallar fram ¬eit valdsherredøme?

4 Dei ligg på elfenbeinsbenker

og strekkjer seg på divanar,

dei et lam or saueflokken

og gjøkalvar or buskapen.

5 Dei syng allslags tull ¬til harpelåt,

og finn opp instrument ¬liksom David.

6 Dei drikk vin or offerskåler

og salvar seg ¬med den beste olje,

men syrgjer ikkje ¬over Josefs skade.

7 Difor skal dei no førast bort,

fremst i fangeflokken;

då vert det slutt på skrålet

frå dei som ligg og dreg seg.

Gud straffar Samaria

8 Herren Gud ¬har svore ved seg sjølv,

lyder ordet frå Herren, ¬Allhærs Gud:

Eg styggjest ¬ved Jakobs byrgskap

og hatar slotta der;

eg gjev opp byen ¬og alt som i han er.

9 Om ti menn vert att i eitt og same huset, skal dei òg døy.

10 Og ein mann som skal brenna den døde frenden sin, tek han og ber beina ut or huset. Han seier til den som er inst i huset: «Er det nokon att hjå deg?» Den andre svarar: «Nei, ingen.» Så seier han: «Hysj! Herrens namn må ikkje nemnast.»

11 For sjå, Herren byd, og han slår det store huset i knas, og det vesle huset så det rivnar.

Gud vil reisa eit folk mot Israel

12 Spring vel hestar ¬oppetter bratte fjellet,

pløyer ein havet med oksar?

Men de gjer retten om til gift

og rettferds frukt til malurt.

13 De gleder dykk over Lo-Debar ¬og seier:

«Var det ikkje med eiga kraft

vi tok Karnajim?»

14 Sjå, no reiser eg eit folk

mot deg, du Israels ætt,

lyder ordet frå Herren, ¬Allhærs Gud.

Dei skal trælka dykk

frå Lebo-Hamat ¬til Araba-bekken.