Domsord mot Egypt

1 I det tiande året, den tolvte dagen i den tiande månaden, kom Herrens ord til meg, og det lydde så:

2 Menneske, vend deg mot farao, kongen i Egypt! Tal profetord mot han og mot heile Egypt

3 og sei:

Så seier Herren Gud:

No kjem eg imot deg,

farao, konge over Egypt,

du store sjøuhyre

som ligg midt i elvane dine,

du som seier: «Nilen er min,

det er eg som har skapt han.»

4 Eg set krokar i dine kjakar

og lèt all fisken i Nilen

hanga fast i dine skjel.

Så dreg eg deg opp or Nilen

saman med all fisken i elva

som heng fast i dine skjel.

5 Eg kastar deg ut i øydemarka

med all den fisken ¬som var i Nilen.

Der vert du liggjande ¬på marka;

du skal aldri samlast ¬eller sankast meir.

Eg gjev deg til føde for dyra ¬på marka

og for fuglane ¬under himmelen.

6 Då skal alle som bur i Egypt,

sanna at eg er Herren.

Du har vore ei støtte av sev ¬for Israel,

7 difor vert du knekt ¬når dei tek deg i handa,

men du kløyver handa ¬på dei alle.

Når dei stør seg på deg, ¬bryt du saman,

men du får alle hofter ¬til å skjelva.

8 Difor seier Herren Gud:

Sjå, no sender eg sverd ¬imot deg

og rydjar ut både folk og fe.

9 Egypt skal verta audn ¬og øydemark,

og folket skal sanna ¬at eg er Herren.

Fordi du har sagt: ¬«Nilen er min,

det er eg som har skapt han,»

10 difor går eg mot ¬både deg og Nilen

og gjer Egypt til audn ¬og øydemark,

uhyggjeleg aud ¬frå Migdol til Syene,

ja, til grensa mot Nubia.

11 Der skal ikkje eit menneske ¬setja sin fot,

ikkje eit dyr skal fara ikring;

landet skal liggja ubygt ¬i førti år.

12 Eg gjer Egypt til ei øydemark

mellom land ¬som er aude og tome,

og byane der ¬skal liggja uhyggjeleg aude

mellom andre ruinbyar ¬i førti år.

Eg spreier egyptarane ¬mellom folka

og strøyer dei ¬kringom i landa.

13 Men så seier Herren Gud:

Når førti år er lidne,

vil eg samla egyptarane

frå folka ¬dei er spreidde imellom.

14 Eg vender lagnaden ¬for egyptarane

og fører dei attende til Patros,

det landet dei kom ifrå,

og der skal dei vera eit lite rike.

15 Det skal vera mindre ¬enn andre rike

og skal ikkje lenger lyfta seg

over dei andre folka.

Eg lèt dei verta så få i talet

at dei ikkje kan rå ¬over folkeslag.

16 For Israels ætt ¬skal dei aldri meir

vera ei livd som minner meg

om den synd dei gjer

når dei fylgjer Egypt.

Dei skal sanna ¬at eg er Herren Gud.

Babylonarkongen får løn for sitt strev

17 I det tjuesjuande året, den fyrste dagen i den fyrste månaden, kom Herrens ord til meg, og det lydde så:

18 Menneske! Nebukadnesar, kongen i Babylonia, har late hæren sin streva hardt mot Tyrus. Kvart hovud er skallet, og skinnet er avslite på kvar aksel. Men korkje han eller hæren hans har fått løn av Tyrus for alt sitt strev.

19 Difor seier Herren Gud så: Sjå, no gjev eg Egypt til babylonarkongen Nebukadnesar. Han skal føra bort rikdomen der, røva og rana og ta hærfang, og det skal hæren hans ha i løn.

20 Eg gjev han Egypt til løn for det strevet han har hatt for meg, lyder ordet frå Herren Gud.

21 Den dagen lèt eg eit horn veksa fram for Israels-ætta. Og eg lèt deg opna munnen midt imellom dei. Då skal dei sanna at eg er Herren.