Tenk på din skapar!

1 Tenk på din skapar ¬i ungdoms år,

før dei vonde dagane kjem,

før det lid til dei år ¬då du må seia:

«Eg likar dei ikkje,»

2 før solljos og måne ¬og stjerner mørkjest,

og skyene kjem att ¬etter regnet.

3 Då skjelv dei som vaktar huset,

og dei sterke mennene ¬krøkjest.

Dei som mel på kverna, ¬held opp med sitt arbeid,

fordi dei har vorte så få;

og dei som ser ut ¬gjennom gluggane, dimmest.

4 Begge gatedørene vert ¬stengde,

og kvernduren er døyvd;

fuglekvitringa tagnar,

og alle songmøyane ¬vert lågmælte.

5 Då syter ein for kvar bakke,

og skræmsler lurer på vegen.

Mandeltreet blømer,

grashoppa slepar seg fram,

og kapersen misser si kraft.

For mennesket går ¬til sin evige bustad;

dei som skal gråta, ¬ventar på gata.

6 Ja, tenk på din skapar

før sølvsnora slitnar ¬og gullskåla brest,

før krukka går sund ¬attmed kjelda,

og hjulet brotnar ¬og fell i brunnen,

7 før støvet vender attende ¬til jorda,

og ånda går til Gud, ¬som gav henne.

8 Berre ideleg fåfengd, ¬seier Forkynnaren;

alt er fåfengd!

Ordtaka åt Forkynnaren

9 Forkynnaren var ein vismann, og han gav folket kunnskap. Han grunda og granska og laga mange ordtak.

10 Forkynnaren la vinn på å finna gode ord og vendingar og skreiv ned det som er rett og sant.

11 Ord av vismenn ¬er som broddar,

fyndord i samling ¬trengjer inn som naglar.

Dei kjem frå ein ¬og same hyrdingen.

12 Men elles, son min, ¬lat deg åtvara!

Det er ingen ende ¬på all bokskrivinga,

og mykje gransking ¬leitar på kroppen.

13 Til sist ¬kan alt samlast i dette:

Ottast Gud, og hald hans bod!

Det bør alle menneske gjera.

14 For Gud ¬skal døma kvar gjerning,

halda dom over alt ¬som er løynt,

anten det er godt eller vondt.