Folk og førarar har svikta

1 Høyr dette, de prestar,

lyd etter, du Israels ætt!

Kongehus, vend øyra til!

For de har ansvar for retten,

men de har vorte ¬ei snare for Mispa,

eit utspent nett på Tabor

2 og ei djup fallgrav i Sjittim.

Men eg vil tukta dei alle.

3 Eg kjenner Efraim,

og Israel er ikkje løynd for meg.

For no har du drive utukt, ¬Efraim,

Israel har gjort seg urein.

4 Deira gjerningar hindrar dei

i å venda om til sin Gud.

For dei har ei utuktsånd ¬i hjarta

og kjenner ikkje Herren.

5 Israels byrgskap vitnar ¬mot han sjølv,

Israel og Efraim skal snåva ¬i si synd,

og Juda skal snåva med dei.

6 Når dei kjem ¬med sitt småfe og storfe,

og søkjer Herren,

finn dei han ikkje;

han har vendt seg bort frå dei.

7 Dei har vore trulause ¬mot Herren,

for dei har fått uekte born.

No skal nymånen gjera ende

både på dei og jorda deira.

Herren er som ei løve mot Efraim

8 Lat hornet gjalla i Gibea,

blås i trompet i Rama,

lyft hærrop, Bet-Aven!

Dei er etter deg, Benjamin!

9 Efraim skal verta ei øydemark

den dagen straffa kjem.

Mellom Israels ætter ¬har eg kunngjort

det som visseleg skal henda.

10 Juda-hovdingane har vorte

lik folk som flytter ¬merkesteinar.

Over dei vil eg ausa ut

min harme liksom vatn.

11 Efraim er trælka,

retten er trakka under fot;

for folket gav seg til å fylgja

det som ingenting er.

12 Eg er som verkjesår for Efraim,

som ròtenskap for Juda-ætta.

13 Då Efraim såg sjukdomen sin,

og Juda merka såret sitt,

gjekk Efraim til Assur

og sende bod til storkongen.

Men han kan ikkje ¬gjera dykk friske

og ikkje lækja dykkar sår.

14 Sanneleg, eg er som ei løve ¬mot Efraim,

som ei ungløve mot Juda-ætta.

Ja, eg riv sund og går min veg,

eg slepar bort, og ingen bergar.

15 Eg går min veg

attende til min stad

til dess dei vedkjennest ¬si skuld

og søkjer mitt åsyn.

I si naud skal dei leita ¬etter meg.