Domen over Edom

1 Kom hit og høyr, ¬de folkeslag,

lyd etter, de folkeætter!

Jorda og alt som fyller henne, ¬skal høyra,

jordheimen og alt som ¬lever der.

2 For Herren er harm på alle folk,

han er vreid på heile deira hær.

Han har bannstøytt dei

og gjeve dei til slakting.

3 Dei drepne vert slengde ¬til sides;

teven stig frå lika,

og blodet renn på fjella.

4 Heile himmelhæren ¬går i oppløysing,

himmelen vert ihoprulla ¬som ein bokrull.

Heile hans hær skal visna

som lauvet på vintreet visnar,

og frukta på fikentreet ¬turkar inn.

5 Når sverdet mitt har sløkt

sin torste på himmelen,

då fer det ned over Edom,

det folk eg har bannlyst ¬og dømt.

6 Herrens sverd er fullt av blod,

det er metta med feitt,

med blod av lam og bukkar,

med nyrefeitt av verar.

For Herren held offerslakting ¬i Bosra,

ei stor nedslakting i Edom.

7 Saman med folket ¬skal villoksar falla,

unge stutar og sterke oksar.

Landet skal drikka seg ¬utyrst av blod

og jorda gjødslast med feitt.

8 For det er ein hemnardag ¬for Herren,

eit attergjeldsår ¬i striden for Sion.

9 Bekkene i Edom ¬skal verta til bek

og molda til svovel;

ja, landet skal verta ¬til brennande bek.

10 Korkje dag eller natt ¬skal det slokna,

evig skal røyken stiga frå det.

Frå ætt til ætt ¬skal landet liggja audt,

aldri skal nokon ¬fara igjennom det.

11 Pelikan og hegre ¬skal ta det i eige,

ugle og ramn skal bu i det.

Herren strekkjer mælesnor ¬og lodd

ut over landet,

og det vert audt og snautt.

12 Det finst ikkje stormenn der,

og ingen ¬som kan ropast ut til konge;

det er ute med alle hovdingar.

13 I slotta veks klunger,

i borgene nesle og tistel.

Landet vert ein heim ¬for sjakalar,

ein tilhaldsstad for strutsar.

14 Ville hundar ¬og ørkendyr møtest,

raggetroll ropar til kvarandre.

Der slår Lilit seg òg til ro

og finn seg ein kvilestad.

15 Der byggjer pilormen bol ¬og legg egg,

han rugar og klekkjer dei ut ¬i skuggen.

Der samlast gribbane ¬med kvarandre.

16 Sjå etter i Herrens bok og les!

Ikkje eitt av desse dyra ¬skal vanta,

ingen av dei ¬skal sakna dei andre.

For påbodet kjem ¬frå Herrens munn,

det er hans Ande ¬som samlar dei.

17 Sjølv har han kasta lodd ¬for dei;

med mælesnor i si hand

skifter han ut landet.

Dei skal ta det i eige ¬for alle tider

og bu der frå ætt til ætt.