Hald deg unna annan manns kone!

1 Son min, gjev akt på ¬min visdom,

vend øyra til mitt skjøn!

2 Så kan du ta vare på gode råd

og vakta på kunnskapen ¬når du talar.

3 Framand kvinne ¬har honning på lippa,

sleipare enn olje ¬er hennar tunge.

4 Men til sist er ho beisk ¬som malurt

og kvass ¬som eit tvieggja sverd.

5 Hennar fotsteg fører til døden,

til dødsriket går hennar fet.

6 Ho aktar ikkje på livsens stig,

ho vinglar vegvill, ¬men merkar det ikkje.

7 Så høyr på meg, mine born,

vik ikkje av frå dei ord eg talar!

8 Hald deg unna ¬annan manns kone,

kom ikkje nær hennar dør!

9 Elles må du gje ¬din ungdoms kraft til andre,

dine beste år ¬til ein nådelaus herre.

10 Framande får metta seg ¬av det du eig,

det du vann med ditt strev, ¬går til annan manns hus.

11 Så må du stynja i di ¬siste stund,

når kroppen og holdet ¬tærest bort,

12 og seia: ¬«Korleis kunne eg hata tukt

og ikkje bry meg om refsing!

13 Eg høyrde ikkje ¬på dei som rettleidde meg,

og lydde ikkje ¬på dei som lærte meg.

14 Det hadde nær gått ille ¬med meg

då folket var samla til ting.»

15 Drikk or din eigen brunn,

rennande vatn ¬or di eiga kjelde!

16 Lat ikkje kjeldene dine ¬renna ut på gata,

bekkene dine strøyma ¬på torg og plassar!

17 Du skal ha dei heilt ¬for deg sjølv

og ikkje dela dei med andre.

18 Då skal kjelda di vera velsigna.

Gled deg over ¬din ungdoms kone,

19 den elskelege hind, ¬den yndefulle gasell!

Fryd deg støtt ¬ved hennar barm,

lat alltid hennar kjærleik ¬gjera deg ør!

20 Son min!

Kvifor skal annan manns kone ¬få gjera deg ør,

kvifor ta framand kvinne ¬i famn?

21 Herren ser kvar mannen går,

gjev akt på alle hans stigar.

22 Den gudlause vert fanga ¬av sin eigen udåd,

syndene held han fast ¬som snarer.

23 Han må døy ¬fordi han ikkje får tukt,

i sin store dårskap ¬går han til grunne.