Vend om til meg!
1 I den åttande månaden i det andre styringsåret åt Dareios kom Herrens ord til profeten Sakarja, son til Berekja, som var son til Iddo, og det lydde så:
2 Herren har vore storleg harm på fedrane dykkar.
3 Du skal tala til folket: Så seier Herren, Allhærs Gud: Vend om til meg, lyder ordet frå Herren, Allhærs Gud, så vil eg venda om til dykk, seier Herren, Allhærs Gud.
4 Ver ikkje lik fedrane dykkar som dei førre profetane forkynte for og sa: «Så seier Herren, Allhærs Gud: Vend om frå dykkar vonde ferd og dykkar vonde gjerningar!» Men dei høyrde ikkje og vørde meg ikkje, lyder ordet frå Herren.
5 Kvar er no fedrane dykkar? Og profetane, lever dei til evig tid?
6 Men mine ord og bod som eg baud tenarane mine, profetane, å forkynna, har ikkje dei råka fedrane dykkar? Så måtte dei venda om og seia: «Som Herren, Allhærs Gud, hadde sett seg føre å gjera med oss etter vår ferd og våre gjerningar, såleis har han gjort med oss.»
Ryttaren på den raude hesten
7 Den 24. dagen i den ellevte månaden – det er sjebat månad – i det andre styringsåret åt Dareios kom Herrens ord til profeten Sakarja, son til Berekja, som var son til Iddo. Han sa:
8 Eg hadde eit syn i natt. Eg såg ein mann som reid på ein raud hest. Han stogga mellom myrtetrea i dalbotnen, og attanfor han stod raude, raudbrune og kvite hestar.
9 Eg spurde: «Kva tyder dette, herre?» Engelen som tala med meg, svara: «Eg skal syna deg kva det tyder.»
10 Så sa mannen som stod mellom myrtetrea: «Det er dei som Herren har sendt ut så dei skal fara ikring på jorda.»
11 Dei sa til Herrens engel, som stod mellom myrtetrea: «Vi har fare ikring på jorda, og heile jorda er roleg og still.»
12 Då tok Herrens engel til ords og sa: «Herre, Allhærs Gud, kor lenge vil du drya før du gjer miskunn mot Jerusalem og byane i Juda som du har vore harm på i sytti år?»
13 Og Herren gav engelen som tala med meg, gode og trøystande ord til svar.
14 Og engelen som tala med meg, sa: Rop ut desse orda:
Så seier Herren, Allhærs Gud:
Eg er full av brennhug
for Jerusalem og Sion,
15 og stor er harmen min
mot dei trygge heidningfolka;
for då eg berre ¬var litegrann harm,
gjorde dei ulukka større.
16 Difor seier Herren:
Med miskunn kjem eg att ¬til Jerusalem.
Der skal huset mitt byggjast,
lyder ordet frå Herren, ¬Allhærs Gud,
og mælesnor skal strekkjast ¬over Jerusalem.
17 Rop ut på nytt og sei:
Så seier Herren, Allhærs Gud:
Atter ein gong skal ¬byane mine
fløyma over av det som godt er.
Atter skal Herren ¬ha medkjensle med Sion,
endå ein gong ¬velja ut Jerusalem.