Herren har makt, ikkje avgudane

1 Bed Herren om regn

når tida for vårregnet ¬er komen.

Det er Herren ¬som skaper uversskyer

og gjev menneska regnskurer,

så dei får vokstrar på marka.

2 Husgudane tala berre lygn,

spåmennene ¬hadde falske syner

og fortalde svikefulle draumar;

trøysta dei gav, ¬var ingenting verd.

Difor laut folket fara av stad

og lida vondt som sauer,

fordi dei ikkje hadde hyrding.

Israel skal samlast att

3 Mot hyrdingane ¬logar min vreide,

og bukkane vil eg krevja ¬til rekneskap.

Men Herren, Allhærs Gud,

vil sjå til Juda-ætta, ¬som er hans flokk.

Han gjer henne ¬til sin stolte stridshest.

4 Frå henne skal hjørnestein ¬og teltplugg koma,

frå henne ¬skal stridsboge koma,

frå henne ¬skal kvar styresmann gå ut.

5 Dei skal vera ¬som kjemper i striden,

som trakkar ned for fote ¬på sølete vegar.

Dei skal strida, ¬for Herren er med dei,

medan hestfolka ¬skal verta til skammar.

6 Eg gjer Juda-ætta sterk,

og Josefs-ætta gjev eg siger.

Eg lèt dei atter busetja seg,

for eg har medkjensle med dei.

Ja, det skal gå dei

som om eg aldri ¬hadde støytt dei bort,

for eg er Herren deira Gud,

og eg vil høyra deira bøner.

7 Efraims menn ¬skal vera lik kjemper,

dei skal vera glade

som når ein drikk vin.

Borna deira skal sjå det ¬med glede

og hjarto deira fagna seg ¬i Herren.

8 Eg vil plystra på dei ¬og samla dei,

for eg har fria dei ut.

Dei skal verta så mange ¬som dei eingong var.

9 Sår eg dei ut mellom folka,

vil dei minnast meg ¬i land langt borte.

Dei skal leva saman ¬med borna sine

og koma attende.

10 Eg vil føra dei heim att ¬frå Egypt,

og frå Assyria ¬skal eg samla dei.

Eg lèt dei koma ¬til Gilead og Libanon;

men det vert ikkje rom nok Œt dei.

11 Han skal dra fram ¬gjennom det trugande havet

og slå ned bylgjene der.

Alle djupa i Nilen ¬skal turkast ut.

Det Assur er stolt av, ¬skal støytast ned,

kongsstaven skal vika ¬frå Egypt.

12 Eg vil gjera dei sterke i Herren,

og dei skal ferdast ¬i hans namn,

lyder ordet frå Herren.