Eg vil gjera rekneskap for mitt liv

1 Eg har gjort ein avtale ¬med augo mine

at eg ikkje skal sjå på ei møy.

2 Kva lut fekk eg elles ¬av Gud i himmelen,

kva arv frå Den Allmektige ¬i det høge?

3 Ulukke kjem over den ¬som gjer urett,

og vanlagnad over den ¬som gjer vondt.

4 Ser ikkje Gud korleis eg ferdast,

tel han ikkje alle mine steg?

5 Skulle eg ha fare med svik

og vore snar på foten ¬til å lura folk?

6 Lat Gud berre vega meg ¬på rettferds vekt,

så skal han skjøna ¬at eg er heil i mi ferd.

7 Har eg bøygt av frå vegen

og med augo fylgt det ¬som hugar mitt hjarta,

finst det flekker ¬på mine hender,

8 då kan ein annan få eta ¬det eg har sått,

og grøda kan rivast opp ¬med rot.

9 Har eg late meg dåra ¬av kvinner,

har eg stått på lur ¬ved døra åt min neste,

10 då skal kona mi ¬mala korn for ein annan

og andre få bøya seg ¬ned over henne!

11 For det ville vera skamlaus ferd,

ei misgjerning ¬som fører til straff,

12 ja, ein eld som tærer ¬radt til avgrunnen;

han skulle øyda all mi avling.

13 Krenkte eg retten ¬når eg hadde sak

med min træl ¬eller mi trælkvinne,

14 kva skulle eg då gjera

når Gud stod opp til doms,

kva skulle eg svara

når han granska mi sak?

15 Han som skapte meg i mors liv,

har ikkje han skapt ¬den andre òg?

Er det ikkje den same Gud

som har forma oss begge ¬i mors liv?

16 Har eg sagt nei til småkårsfolk

når dei bar fram sine ynske,

og sløkt glansen i augo ¬på enkjer?

17 Har eg ete mitt brød åleine,

så farlause ikkje ¬fekk smaka det?

18 Nei, som ein far ¬har eg fostra dei

heilt frå min ungdom,

og frå fyrste stund ¬har eg teke meg av enkjer.

19 Kunne eg sjå

at nokon flakka ikring ¬utan klede,

at den fattige ikkje hadde ¬eit teppe?

20 Måtte han ikkje velsigna meg

fordi han fekk verma hoftene

med ull frå lamma mine?

21 Har eg lyft hand ¬mot ein farlaus,

fordi eg visste ¬eg fekk medhald i retten,

22 så lat mitt aksleblad ¬losna frå nakken

og armen min gå or led!

23 For då vart eg gripen ¬av redsle frå Gud,

kunne ikkje stå meg ¬mot hans velde.

24 Har eg sett mi von til gull

eller sagt at eg lit ¬på det fine gullet?

25 Har eg gledt meg ¬fordi rikdomen auka,

fordi eg vann mykje gods ¬med mi hand?

26 Når eg såg at solljoset stråla

og at månen steig i sin glans,

27 då lét eg meg aldri dåra

til å hylla dei med løynlege ¬kyss.

28 Nei, det hadde vore ¬ei misgjerning

som førte til straff;

då hadde eg fornekta Gud ¬i det høge.

29 Har eg gledt meg ¬over min fiendes fall

eller jubla når ulukka råka han?

30 Eg lét aldri min munn ¬få synda så

at eg forbanna han ¬og ynskte han døden.

31 Mitt husfolk kan sanneleg seia:

«Fekk ikkje alle eta seg mette

av kjøtet på hans bord?»

32 Og aldri laut ein framand liggja

utfor mitt hus om natta;

eg opna dørene for farande folk.

33 Har eg løynt mine synder ¬så som folk har for skikk,

og gøymt mi skuld ved barmen,

34 av di eg var redd ¬for den store hopen,

knust av vanvørdnad ¬frå ættefrendar,

så eg heldt meg i ro ¬og ikkje gjekk ut?

35 Gjev einkvan ville høyra ¬på meg!

Sjå, her er mi underskrift

– lat Den Allmektige ¬svara meg!

Gjev eg hadde det skrivet

som min motpart har sett opp!

36 Då skulle eg ta det på aksla,

setja det som eit diadem ¬på mitt hovud!

37 Eg skulle svara han ¬for alle mine steg

og møta han som ein fyrste.

38 Dersom min åker skrik ¬imot meg

og alle hans fòrer græt,

39 dersom eg utan vederlag ¬har tært på hans kraft

og gjort livet tungt ¬for dei som eig han,

40 så lat det veksa klunger ¬i staden for kveite

og ugras i staden for bygg!

Her endar Jobs ord.