Ein ven er trufast

1 Rosa deg ikkje ¬av morgondagen,

for du veit ikkje ¬kva han ber i sitt fang.

2 Ein annan skal rosa deg, ¬ikkje du sjølv,

ein framand, ¬ikkje dine eigne lipper.

3 Steinen er tung, ¬og sand veg mykje,

men tyngre er det ¬å vera arg på ein dåre.

4 Harmen er ei gru ¬og vreiden ein flaum,

men kven kan stå seg ¬mot avundsykje?

5 Betre er openberr refsing

enn kjærleik ¬som ein held duld.

6 Ein ven er trufast ¬jamvel når han slår,

men fiendens kyss ¬er svikefulle.

7 Den mette vrakar ¬den finaste honning,

alt beiskt smakar søtt ¬for den svoltne.

8 Lik ein sporv som flyg ikring ¬langt ifrå reiret,

er ein mann som flakkar om ¬borte frå heimen.

9 Olje og røykjelse ¬gleder hjarta,

så òg ein vens kjærleik

meir enn gode råd.

10 Gjev ikkje slepp på din ven

og på venen åt far din;

gå ikkje heim til bror din ¬den dagen du er i naud.

Ein granne ¬som bur tett attmed,

er betre enn ein bror ¬langt borte.

11 Ver klok, son min, ¬og gled mitt hjarta,

så eg kan svara ¬dei som spottar meg.

12 Den kloke ser ulukka koma ¬og gøymer seg,

dei godtrune går på og ¬må bøta.

13 Ta kleda frå den ¬som har borga for ein annan,

ta pant hjå han ¬for framand kvinne.

14 Når nokon med høg røyst

velsignar sin neste ¬tidleg om morgonen,

er det å rekna ¬som ei forbanning.

15 Si-drop frå taket ¬ein regnversdag

og trettekjær kvinne ¬liknar kvarandre.

16 Å stansa henne ¬er som å halda på vind,

som å gripa olje ¬med høgre handa.

17 Jern sliper jern,

og det eine mennesket ¬sliper det andre.

18 Den som steller fikentreet sitt, ¬får nyta frukta av det;

den som vaktar herren sin, ¬vinn ære.

19 Som andletet speglar seg ¬i vatnet,

kjenner eit menneske seg att ¬i eit anna.

20 Dødsrike og avgrunn ¬vert aldri mette,

og menneskeaugo ¬får aldri nok.

21 Sølvet smeltar dei i digelen

og gullet i smelteomnen,

men mannen mælest ¬etter sitt gjetord.

22 Om du støyter ein dåre ¬i morteren

og knuser han saman ¬med gryna,

går dårskapen likevel ikkje ¬av han.

23 Merk deg vel ¬korleis sauene dine ser ut,

og syt vel for buskapen din!

24 For rikdom varer ikkje evig,

eit diadem går ikkje alltid ¬frå ætt til ætt.

25 Når graset er borte ¬og håa kjem til synes,

og folk samlar ¬fjellgraset saman,

26 då har du lam ¬og kan få deg klede

og bukkar ¬til å kjøpa ein åker for;

27 du har geitemjølk nok ¬til mat for ditt hus,

til livsopphald ¬for jentene dine.