Vern mitt liv mot fiendar!

1 Til korleiaren. Ein Davids-salme.

2 Høyr mi røyst ¬når eg klagar, Gud,

vern mitt liv ¬mot skræmande fiendar!

3 Gøym meg for dei vonde ¬som legg planar mot meg,

for den bråkande hopen ¬av ugjerningsmenn.

4 Dei kvesser si tunge ¬som eit sverd

og siktar på skuldfri mann

med beiske ord som piler;

5 dei vil skyta han i løynd.

Brått skyt dei han ¬og reddast ikkje.

6 Fast er dei rådde på sin udåd.

Dei talar om ¬å setja løynde feller

og seier: ¬«Kven kan vel sjå dei?»

7 Dei tenkjer berre på vondskap:

«Vi er budde, ¬planen er uttenkt.»

Uransakande er mennesket ¬i hjarta og hug.

8 Då skyt Gud ei pil imot dei,

brått vert dei råka.

9 Deira eiga tunge ¬har ført dei til fall.

Alle som ser dei, ¬rister på hovudet.

10 Alle menneske vert forfærde.

Dei fortel om Guds gjerning

og skjønar det verket han gjer.

11 Den rettferdige gleder seg ¬i Herren

og søkjer livd hjå han.

Alle ærlege av hjarta ¬prisar seg lukkelege.