Hjå deg er livsens kjelde

1 Til korleiaren.

Av David, Herrens tenar.

2 Synda kviskrar sine ord

til den gudlause, ¬djupt i hans hjarta.

Age for Gud veit han ikkje av.

3 Når han ser på seg sjølv, ¬vert han smigra;

han finn inga synd å hata.

4 Dei ord han talar, ¬er lygn og svik.

Han har halde opp ¬med å gjera godt

og bera seg visleg åt.

5 Han ligg og tenkjer ut ¬vondskap.

Han slår inn på ein veg ¬som ikkje er god,

og viser ikkje det vonde frå seg.

6 Herre, til himmelen ¬når di miskunn,

til skyene rekk din truskap.

7 Di rettferd er som mektige fjell,

som det store havdjup ¬er dine domar.

Du bergar menneske og dyr.

8 Herre, kor dyrverdig ¬di miskunn er!

I skuggen av dine venger, Gud,

søkjer menneskeborna livd.

9 Dei får eta seg mette ¬av det beste i ditt hus,

du lèt dei drikka ¬or gledebekken din.

10 For hjå deg er livsens kjelde,

i ditt ljos ser vi ljos.

11 Lat di miskunn vara

for dei som kjenner deg,

og di rettferd ¬for dei ærlege av hjarta.

12 Lat ikkje dei stolte trø meg ned,

dei gudlause jaga meg bort!

13 Så skal ugjerningsmennene ¬falla;

dei skal støytast ned

og ikkje reisa seg meir.