Den gudlause har berre mørker i vente

1 Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sa:

2 Mine tankar gjev meg svar ¬på dette,

difor er eg så oppøst.

3 Til mi skam ¬må eg høyra refsingsord,

men ut frå mitt skjøn ¬gjev mi ånd meg svar.

4 Du veit at så har det vore ¬frå eldgamal tid,

heilt sidan mennesket ¬vart sett på jorda:

5 Dei gudlause jublar ¬ei lita stund,

ein augneblink varer ¬nidingens glede.

6 Om hans hovmod ¬lyfter seg himmelhøgt,

og hans hovud reiser seg ¬mot sky,

7 så går han for alltid ¬til grunne som skit;

dei som såg han, spør: ¬«Kvar vart det av han?»

8 Han flyg bort som ein draum ¬og finst ikkje meir,

han kverv som eit syn om natta.

9 Auga som såg han, ¬ser han ikkje lenger,

han er aldri meir å sjå ¬på sin heimstad.

10 Hans born må be ¬småkårsfolk om hjelp;

og sjølv må han gje ¬sin rikdom attende.

11 Hans bein var fulle ¬av ungdoms kraft,

men no må ho fylgja ¬med han i støvet.

12 Det vonde smakar søtt ¬i hans munn,

han gøymer det under tunga.

13 Han sparer på det ¬og slepper det ikkje,

men held det fast mot ganen.

14 Likevel vert maten omskapt ¬i hans mage

og vert til ormeeiter i hans liv.

15 Den rikdom han slukte, ¬må han kasta opp,

Gud driv det ut or hans buk.

16 Ormeeiter må han suga i seg,

hoggormen drep han ¬med si tunge.

17 Aldri får han sjå at det renn

bekker med honning ¬og elvar med mjølk.

18 Han må gje att ¬det han har vunne,

og får ikkje nyta godt av det;

han har inga glede ¬av den rikdom han vann.

19 For han knuste småkårsfolk ¬og lét dei liggja,

han røva hus ¬som han ikkje hadde bygt.

20 Men inni seg fekk han aldri ro,

med alle sine skattar ¬kan han ikkje bergast.

21 Ingen ting slapp unna ¬hans grådige lyst,

difor skal hans velstand ¬ikkje vara.

22 Trongt vert det for han ¬midt i hans overflod,

ulukka råkar han ¬med all si makt.

23 For at han skal få nok,

sender Gud imot han ¬sin brennande vreide

og lèt undergang regna på han.

24 Rømer han for jernvåpen,

skal ein bronseboge ¬gjennombora han.

25 Han dreg pila ut or ryggen

og blanke odden or galleblæra;

då vert han gripen av redsle.

26 Berre mørker har han i vente.

Han skal øydast av ein eld

som ingen blæs på.

Dei av hans ætt ¬som har sloppe unna,

skal det gå ille.

27 Himmelen openberrar ¬hans skuld,

og jorda reiser seg mot han.

28 Den avling han har i sitt hus, ¬vert ført av stad,

ho vert bortskyld ¬på Guds vreidedag.

29 Slik lagnad ¬får vonde menneske av Gud,

det er den arv han har etla dei.