Ve den blodige byen!

1 Ve den blodige byen!

Han er full av lygn og vald,

aldri held han opp å røva.

2 Høyr svepesmell ¬og ramling av hjul,

hestar i tvisprang ¬og slingrande vogner,

3 ryttarar som stormar fram.

Lynande sverd ¬og blinkande spyd,

mengder av drepne, ¬haugar av lik,

ingen ende på falne kroppar

– ein snåvar i lik.

4 Og dette hender

på grunn av all den utukt ¬ho dreiv,

den fagre ¬og trollkunnige skjøkja.

Ho gjorde folkeslag til trælar ¬med si utukt

og trælbatt heile ætter ¬med si trolldomskunst.

5 Sjå, eg kjem over deg,

lyder ordet frå Herren, ¬Allhærs Gud.

Eg lyfter stakken opp ¬for ditt andlet

og viser folka din nakenskap

og rika di skam.

6 Eg kastar skit på deg,

vanærar deg ¬og syner deg fram.

7 Alle som ser deg, ¬skal røma frå deg

og seia: «Ninive er herja,

kven har medkjensle ¬med henne?»

Kvar skal eg leita

etter trøystarar til deg?

Spottevise om Ninive

8 Er du betre enn No-Amon,

som låg ved Nilen, ¬med vatn ikring,

som hadde hav ¬til festningsvoll

og vatn til mur?

9 Byen fekk sin store styrke

frå Nubia og Egypt.

Put og Libya kom han ¬til hjelp.

10 Folket der ¬vart likevel bortført,

det laut fara i fangenskap.

Jamvel småborna deira ¬vart knuste

på alle gatehjørne.

Om adelsmenn ¬vart det kasta lodd,

og alle stormenn ¬vart lagde i lekkjer.

11 Du òg skal verta drukken

og gå frå sans og samling.

Du òg må søkja vern ¬mot fienden.

12 Alle dine festningar

er som fikentre ¬med tidlegfrukt.

Ved minste risting ¬dett dei ned

i munnen på den som vil eta.

13 Sjå, ditt krigsfolk ¬er som kvinner.

Portane i landet ditt

står vidopne for fienden.

Eld har øydt ¬dine portbommar.

14 Aus opp vatn ¬før du vert kringsett,

set borgene i stand!

Trakka gjørme, stampa leire,

ta mursteinsforma fram!

15 Du skal øydast av eld,

sverdet skal rydja deg ut,

liksom grashoppelarva ¬eta deg opp.

Vert mange ¬som grashoppelarver,

tallause ¬som ein grashoppesverm!

16 Dine kjøpmenn er fleire ¬enn stjernene på himmelen.

Larvene kastar hamen og flyg.

17 Dine oppsynsmenn ¬er tallause som grashopper,

du har ein sverm av skrivarar.

Dei slår seg ned på muren

når dagen har svalna;

når sola renn, flyg dei bort,

og ingen veit kvar dei er.

18 Dine hovdingar blundar, ¬du Assur-konge,

dine stormenn søv.

Ditt folk er spreitt på fjella,

og ingen samlar det inn.

19 Det finst ikkje lindring ¬for din skade,

ulækjande er ditt sår.

Alle som får høyra om deg,

skal klappa i hendene.

For kven har ikkje ¬gong på gong

fått smaka din vondskap?