Klagesong over dei siste kongane i Juda

1 Du skal setja i med ein klagesong over leiarane i Israel

2 og seia:

Kva var mor di?

Ei løvinne mellom løver;

mellom ungløver låg ho ¬og fostra sine ungar.

3 Ein av ungane alte ho opp,

og han vart ei retteleg ungløve.

Han lærte å gå på rov,

han åt opp menneske.

4 Folkeslag fekk høyra om han,

og han vart fanga ¬i deira fallgrav.

Dei sette naseringar på han

og førte han til Egypt.

5 Då løvinna såg ¬at ho venta til fåfengs,

at all hennar von var ute,

då tok ho ein annan ¬av ungane sine

og gjorde han til ei ungløve.

6 Han gjekk der ¬mellom løvinnene,

og det vart ei ungløve av han.

Han lærte å gå på rov,

han åt opp menneske.

7 Han skadde borgene

og la byane i øyde.

Landet og alt som fanst der,

stivna av redsle ¬når dei høyrde han brøla.

8 Folk frå landa rundt ikring

sette då ut sine garn.

Dei strekte dei ut over han

og fanga han i si fallgrav.

9 Dei sette han i bur,

hadde naseringar på han

og førte han ¬til kongen i Babylon.

Der sette dei han ¬i ei sterk festning,

så ingen skulle høyra ¬brøla hans meir

over Israels-fjella.

10 Mor di var eit vintre i hagen,

planta attmed vatn.

Treet bar frukt ¬og fekk mange greiner,

fordi det hadde ¬rikeleg med væte.

11 Greinene vart så sterke

at dei kunne brukast ¬til styrarstavar.

Høgt voks det opp mot skyene,

lett synleg fordi det var så høgt

og hadde så mange greiner.

12 Men treet vart rive opp ¬– i harme –

og kasta til jorda.

Austavinden turka ut frukta;

jamvel dei sterke greinene

vart rivne av og visna,

og elden gjorde ende på dei.

13 No er det planta i øydemarka,

i det turre, tyrstande landet.

14 Eld gjekk ut frå ei grein ¬på treet

og øydde kvistene og frukta.

Det har ikkje meir ¬noka sterk grein

som kan vera styrarstav.

Dette skulle vera ein klagesong; og ein klagesong har det vorte.