Jerusalems trengsle og utfriing

1 Usæl Ariel, Ariel,

byen der David slo leir!

Legg berre år til år,

lat høgtider koma og gå!

2 Eg vil føra trengsle over Ariel

– då vert det sorg og sut,

og gjera deg ¬til eit verkeleg Ariel.

3 Eg lèt hæren min ¬kringsetja deg,

kasta opp vollar ikring deg

og reisa skansar mot deg.

4 Då skal du bøyast ¬og tala frå jorda,

mulla fram dine ord frå støvet.

Di røyst skal stiga ¬som daudingmål,

dine ord skal koma ¬som kviskring frå molda.

5 Men så vert flokken ¬av dine fiendar

som fint støv

og hopen av valdsmenn ¬som fykande agner.

Brått, i ein augneblink,

6 kjem straffa frå Herren, ¬Allhærs Gud,

med bulder og brak ¬og veldig døn,

med vindkast, ¬storm og øydande eld.

7 Som ein draum, ¬som eit syn om natta,

vert dei borte, ¬dei mange folkeslag

som strider mot Ariel,

som går til åtak ¬på byen og borga

og fører trengsle over han.

8 Då går det ¬som når den svoltne ¬drøymer

og tykkjer at han får mat:

Når han vaknar, ¬er han like svolten.

Det går som når ¬den tyrste drøymer

og tykkjer at han drikk;

han vaknar maktlaus og tyrst.

Så går det ¬med dei mange folkeslag

som strider mot Sion-fjellet.

Eit synkvervt folk

9 Stir på kvarandre, ¬fulle av undring,

lat augo klinast att, ¬og ver blinde!

Drikk dykk drukne, ¬men ikkje av vin,

og rag ikring, ¬men ikkje av rusdrikk!

10 For Herren har rent ut ¬over dykk

ei ånd som valdar tung svevn.

Han har late att augo dykkar ¬– profetane,

og sveipt hovuda dykkar ¬– sjåarane.

11 Såleis har alle syner vorte dykk som orda i ei forsegla bok. Gjev dei henne til ein som skjønar skrift, og seier: «Les dette!» så svarar han: «Eg kan ikkje, ho er forsegla.»

12 Og gjev dei boka til ein som ikkje kan lesa, og seier: «Les dette!» så svarar han: «Eg skjønar ikkje skrift.»

Menneskebod og Herrens visdom

13 Herren sa: Fordi dette folket

held seg nær til meg ¬med munnen

og ærar meg med lippene,

medan hjarta er langt borte ¬frå meg,

og fordi deira age for meg

er menneskebod ¬som dei har lært seg,

14 difor vil eg framleis ¬fara underleg fram,

underleg og underfullt ¬mot dette folket.

Då skal visdomen ¬åt deira vismenn forgå

og klokskapen Œt dei kloke kverva.

Krusmakaren og leira

15 Ve dei som nede i det djupe

løyner for Herren ¬det dei har føre!

Dei gjer sine gjerningar ¬i mørkret

og seier: «Kven ser oss, ¬kven veit om oss?»

16 Kor bakvendt de tenkjer!

Skal ikkje krusmakaren

aktast høgare enn leira?

Kan verket seia ¬om handverkaren:

«Han har ikkje laga meg,»

og kjeraldet om krusmakaren:

«Han skjønar seg ikkje ¬på slikt»?

Den store snunaden

17 No er det berre ei lita stund,

så skal Libanon ¬verta ein frukthage,

og det som no er frukthage,

skal reknast for skog.

18 Den dagen skal dei døve høyra

ord som står skrivne i bok,

og ut or mørker og dimme

skal blinde augo sjå.

19 Dei hjelpelause skal atter

gleda seg i Herren,

og dei fattige skal jubla

over Israels Heilage.

20 For borte er valdsmannen,

ute er det med spottaren,

og utrudde er alle ¬som tenkte på vondskap,

21 dei som med sitt ord ¬fekk folk dømde skuldige,

la snarer for den ¬som hevda retten på tinget,

og dreiv skuldfrie bort ¬med tomt snakk.

22 Difor, så seier Herren,

han som er Gud for Jakobs ætt,

han som fria ut Abraham:

No skal ikkje Jakob ¬verta til skammar,

hans andlet skal ikkje ¬bleikna meir.

23 For når han ¬og borna hans får sjå

det mine hender ¬har gjort imellom dei,

då skal dei ¬halda namnet mitt heilagt,

dei skal helga Jakobs Heilage

og ottast Israels Gud.

24 Dei som fer vilt i sine tankar,

skal læra skjøn,

og dei som murrar,

skal få visdom.