1 Den dagen skal Herren ¬med sitt sverd,

det harde og store og sterke,

straffa Leviatan,

ormen som rømer så raskt,

Leviatan, ¬ormen som buktar seg fram.

Han skal drepa draken ¬som er i havet.

Herren vaktar vingarden sin

2 Den dagen skal dei seia:

Syng om den herlege ¬vingarden!

3 Det er eg, Herren, ¬som vaktar han

og vatnar han til kvar tid.

Eg vaktar han dag og natt,

så ingen skal skada han.

4 Eg er ikkje lenger harm.

Men finn eg torn og tistel,

då går eg til strid imot dei

og brenner opp alt i hop,

5 – om dei då ikkje ¬søkjer vern hjå meg,

og gjer fred,

ja, gjer fred med meg.

Israels frelse og fiendens straff

6 I dagar som kjem ¬skal Jakob røta seg,

Israel skal veksa og bløma

og fylla heile verda med frukt.

7 Har vel Herren slege Israel

som han slo dei ¬som slo hans folk?

Eller har Israel vorte drepe

som drapsmennene åt folket ¬vart drepne?

8 Du tukta folket

då du skræmde det opp ¬og jaga det bort.

Herren støytte det frå seg

med sin sterke pust

den dagen det storma frå aust.

9 Men såleis ¬skal Jakobs skuld sonast,

og dette er frukta

når hans synd vert bortteken:

Alle altarsteinane ¬skal han knusa,

som når kalkstein vert knust.

Asjera-pålane ¬og røykjelsesaltara

skal ikkje verta ståande.

10 Einsam ligg festningsbyen,

ein folketom bustad, ¬aud som øydemarka.

Der går kalvar og beiter,

dei roar seg der og et ¬kvar kvist.

11 Når greinene turkar, ¬bryt ein dei av,

kvinner kjem ¬og nører opp eld med dei.

For dette er eit uvitug folk.

Difor syner skaparen ¬dei inga medkjensle,

han som laga dei, ¬er dei ikkje nådig.

Israels samling

12 Den dagen skal Herren ¬slå fruktene ned

frå den strøymande Storelv ¬til Egyptarbekken,

og de, Israels søner,

skal samlast inn, ein for ein.

13 Den dagen skal dei blåsa ¬i eit stort horn.

Då kjem dei bortkomne ¬i Assyria heim att

og dei som er spreidde i Egypt.

Og dei skal tilbe Herren

på det heilage fjellet ¬i Jerusalem.