Moab går under

1 Domsord mot Moab.

Å, på ei natt ¬vart Ar-Moab herja

og gjekk til grunne.

Ja, på ei natt ¬vart Kir-Moab herja

og gjekk til grunne.

2 Folket i Dibon ¬går opp til templet,

til offerhaugane og vil gråta.

Moabittane held klage

fordi Nebo og Medeba er tapte.

Kvart hovud er snauklypt,

alt skjegg er avraka.

3 I gatene går dei ¬med syrgjeplagg,

på tak og torg jamrar dei alle,

medan tårene renn.

4 Folket i Hesjbon ¬og El’ale klagar,

heilt til Jahas høyrest deira rop.

Difor jamrar Moabs krigsmenn,

dei skjelv og misser motet.

5 Mitt hjarta klagar over Moab.

Dei som rømer der, ¬kjem til Soar

og til Eglat-Sjelisjia.

Ja, oppetter bakken til Luhit

går folk og græt.

På vegen til Horonajim

klagar dei høgt ¬over samanbrotet.

6 For Nimrim-vatnet ¬vert ei øydemark;

gras og groe turkar bort,

det er ikkje meir noko grønt.

7 Difor tek dei det som er att

av det dei har samla,

og fører det over Seljebekken.

8 Ja, klageropet lyder

rundt om i Moab-landet;

jammerskriket når til Eglajim

og til Be’er-Elim.

9 For i Dimon ¬er vatnet fullt av blod.

Men endå meir ulukke ¬sender eg mot Dimon:

løver mot dei ¬som slapp unna frå Moab,

og mot dei som er att i landet.